Pokemon PBF

Vesor

Wsiadam na Salamance i lecę w góry na jakąś polankę.
- Ech, Salamance... Muszę wypuścic Cancea... Taunt nie słyszy. Cancea, lec! Cacnea, jesteś wolny. Żegnaj...

Alan

Cancea...cię nie zna więc szybko odeszła....w nieznane...

Vesor

- No to pa...

(Co z PB?)

Alan

Stracony ;[

Vesor

- Hmm... Szkoda... Skoro Cacnea zniknął mi z oczu... Taunt, idź! Taunt, złe wieści. Cacnea mi uciekł : (.

Alan

-Migtyena,Mig![Nie umiesz zaprzyjaźnić się z pokemonami!]

Taunt jest smutny i zły na ciebie...

Vesor

- Taunt, nie bądź zły. Cacnea miał dzieci i chciał do nich wrócic. Poza tym, nie lubił mnie.

Alan

-Mig mig mig mightyena![On nie miał dzieci!]

Taun wie że go oszukujesz...

Vesor

- Dobra, Taunt. Sory, że kłamałem. Po prostu Cacnea... No, nie widziałem go u siebie w drużynie.

Alan

-Mig mig mig!?[Nie mogłeś tego zrobić dla mnie?!]

Taun zaczyna uciekać...

Vesor

- No kurde! Taunt! Dobra, idź! Skoro nie potrafisz nawet przeżyc bez płakania takiej drobnostki!

Alan

Taun odchodzi dalej siada pod drzewem i rozmyśla....

Czujesz się winny...

Vesor

Podchodzę nieśmiało do Taunta
- Przepraszam - powiedziałem siadając pod drzewem.
- Zachowałem się jak świnia, zawiodłem cię... Nie zasługuję na tytuł trenera...

Alan

Taunt wkurzony odpowiedział:

-Masz rację nie nadajesz się....nie umiesz zrobić z miłego słabego pokemona silnego....każdy pokemon jest równy!

Taunt jest naprawdę wściekły...

Vesor

- Chcesz ode mnie odejśc? Kipisz do mnie nienawiścią...